:::: منو ::::

انتشارات ناهید

معرفی کتاب های منتشر شده

پست طبقه بندی / ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی

  • ژانویه 31 / 2022
  • ۰
ادبیات ایران, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی

می باقی (۷۴ مقاله حافظ پژوهی)

طرح جلد کتاب می باقی (74 مقاله حافظ پژوهی)، اثر بهاءالدین خرمشاهی، به‌کوشش عارف خرمشاهی

می باقی
۷۴ مقاله حافظ پژوهی

بهاءالدّین خُرَّمشاهی

به‌کوشش عارف خُرَّمشاهی

کتاب می باقی جدیدترین اثر بهاءالدین خُرَّمشاهی در زمینهٔ حافظ‌پژوهی است. او حافظ‌پژوهی پُرکار است و تا امروز کتاب‌ها و مقالات بسیاری دربارهٔ شعر و شخصیت حافظ نگاشته، که پس از قرآن‌پژوهی دومین زمینهٔ تخصص و پژوهش اوست. کتاب حاضر ۷۴ مقالهٔ جدید به‌قلم اوست.

این مجموعه دارای مقالاتی است که اغلب در آن زمینه‌ها کتاب یا حتی مقاله نوشته نشده است؛ مانند: کلمات و اصطلاحات عامیانه در شعر حافظ، مناسب‌خوانی‌های شعر حافظ، منتقدان و مخالفان حافظ، حافظانِ حافظ و معرفی حافظ‌پژوهانی که حداقل یک کتاب یا پنج مقالهٔ ارزشمند دربارهٔ حافظ نوشته‌اند. همچنین در معرفی اشعار و تعبیرات دشوار حافظ، مقالات متعددی در این کتاب نگاشته شده است؛ از جمله: ماجرا کم کُن و بازآ … و این طفل، یکشبه رهِ صدساله می‌رود.

  • ژانویه 11 / 2022
  • ۰
ادبیات جهان, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی

آنک کتاب در هیأت یکی از شخصیت‌های خویش

کتاب آنک کتاب در هیأت یکی از شخصیت‌های خویش، نوشته‌ی الن سیکسو، ترجمه‌ی ماهان تیرماهی

آنک کتاب در هیأت یکی از شخصیت‌های خویش

الن سیکسو

ترجمهٔ ماهان تیرماهی

از متن کتاب آنک کتاب در هیأت یکی از شخصیت‌های خویش:

هرآنچه بر سر این دَم می‌آید، بر سر جان، آوایی می‌سازد که باعث می‌شود کاری کنم کتابم بی‌ممنوعیتی برایم بازپخش شود. زبان در حق جان سنگ‌تمام می‌گذارد، دستورزبان منابع بی‌کرانی دارد، درواقع بندبازی می‌کند، موج برمی‌دارد و خم می‌شود، ستون فقرات گربه را دارد، می‌تواند سر فاعل را از لای پای جمله‌اش رد کند.

***

کتاب کمین می‌کند، انتظار می‌کشد، هشدارمان می‌دهد، خود را جمع‌وجور می‌کند ـ بارداری‌ای طولانی، سالیان سال، دهه‌ها.

بدنْ خود را جمع‌وجور می‌کند، خودش را بیان می‌کند. اشباحِ شبیخون‌بَر. شبیخون‌خورده. جسمی بیگانه که خودش را مهیا می‌کند تا در هیأت تنِ کم‌وبیش آشنای من تکلم کند.

جملات اشباح کتاب‌هایند.

***

شناعتِ آخرالزمان را بنگر که از آن هیچ کودکِ مؤلفی بیرون نمی‌آید؛ ولی از سوی دیگر، در فقدان هیبت خَردینهٔ یکی کودک، هیچ آخرالزمانی در کار نخواهد بود.

  • ژانویه 09 / 2022
  • ۰
ادبیات جهان, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی

ادبیات نازی در قارهٔ امریکا

ادبیات نازی در قارهٔ امریکا

ادبیات نازی در قارهٔ امریکا

روبرتو بولانیو

ترجمهٔ یوسف نوری‌زاده


ادبیات نازی در قارهٔ آمریکا، دانشنامهٔ ابداعی شیطنت‌آمیزی دربارهٔ نویسندگان و سلیقه‌آفرینان تخیلی فاشیست، تردستی بولانیو با کاردهایی تیز و پران است. انگار که به نیش‌وکنایه‌زدن به بورخس، کار پسری است طعنه‌زن، بولانیو با دقت نظر شبکهٔ سخت به‌هم‌تنیده‌ای از ادبیات راست افراطی و اهل ادبی را آفریده که در آن هیتلر عبارت از زیبایی، حقیقت، و امیدی بس ازدست‌رفته است.

ــ استیسی دراسمو

گفت امشب به پاریس برمی‌گردم؛ نصف‌شب پرواز دارم. توأمان آه و خُرّه‌ای کشیدم! برای آنکه حرف زده باشم گفتم چه کار چرک‌آلودی! رومرو گفت طبیعتاً؛ کاری بود که شیلی برای او تراشیده بود. نگاهش کردم؛ دم در ایستاده بود و لبخند می‌زد. قطعاً شصت‌سالگی را رد کرده بود! گفت مواظب خودت باش بولانیو، و راه افتاد.

ــ از متن کتاب

  • ژانویه 09 / 2022
  • ۰
ادبیات ایران, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی

من سعدی آخرالزّمانم

من سعدی آخرالزّمانم

من سعدی آخرالزّمانم

بهاءالدین خرمشاهی

به کوشش عارف خرمشاهی

سعدی در کنار حافظ از شیواترین سخنوران زبان پارسی است. خُرّمشاهی دو بار کلیات سعدی را تصحیح کرده و نزدیک به بیست مقالهٔ سعدی‌پژوهی دارد. این کتاب تدوین و بازآرایی یازده مقاله و گفتار دربارهٔ شعر و شخصیت شیخ اجل سعدی است.
نام کتاب از این بیت سعدی گرفته شده است:

«هرکس به زمان خویش بودند
من سعدی آخرالزّمانم»

خُرّمشاهی در مقدمهٔ این کتاب، نظر جدیدی را درمورد مقایسهٔ سعدی و حافظ مطرح کرده است و به ماجرای درازآهنگ و بی‌ثمر «سعدی برتر است یا حافظ؟» خاتمه داده است. او دربارهٔ این مقایسه سروده است:

«شبی خرّم به سعدی گفت ای سردار بی‌همتا
تو را همتا شود پیدا، ولی حافظ نخواهد شد»

اقتباس از حافظ

  • ژانویه 09 / 2022
  • ۰
ادبیات جهان, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی, موسیقی, هنر, هنر،موسیقی،معماری و عکاسی

ریتم تفکر | هنر، ادبیات و موسیقی پس از مرلو ـ پونتی

ریتم تفکر

ریتم تفکر
هنر، ادبیات و موسیقی پس از مرلو ـ پونتی

جسیکا ویسکوس

ترجمهٔ پریسا فتوحی


بین اکنون و گذشته، دیدارپذیری و نادیدارپذیری، احساس و ایده، ارتعاشی در کار است ـ مرلو ـ پونتی فیلسوف چنین می‌اندیشد. شعر مالارمه، نقاشی سزان، نثر پروست و موسیقی دبوسی در معرض پدیده‌شناسی مرلو ـ پونتی، چشم‌انداز تازه‌ای از تلقی ما از هنر را رقم می‌زنند. آثار این هنرمندان ــ به‌مصداق سکوت در شعر، عمق در نقاشی، خاطره در ادبیات و ریتم در موسیقی ــ با دو مضمون عمدهٔ مرلو ـ پونتی متأخر، یعنی «رابطهٔ بدن و جهان» و «فرایند بیان» محک می‌خورند. ریتم تفکر نه دربارهٔ فلسفه است و نه دربارهٔ هنر، بلکه به بحث از قلمرویی می‌پردازد که این دو در آن به ارتعاش درمی‌آیند.


مرلو ـ پونتی می‌نویسد: «معنای فلسفه همان معنای تکوین و پیدایش است. درنتیجه نمی‌تواند خارج از زمان ارزیابی شود، و هنوز هم روشی از بیان به‌شمار می‌آید». فلسفه سروکارداشتن مداوم با متن‌هاست. رجوع مکرر به مفاهیم است و تفکر دوباره از طریق خود روند بیان، بیانی که هرگز به پایان نمی‌رسد. … این عملکرد فلسفه همواره باید از طریق ریتم تفکر نمایان شود و ما با این روش است که می‌توانیم از مرلو ـ پونتی بیاموزیم. او می‌نویسد: «هنر و فلسفه تولیدات خودسرانهٔ عالم روح یا فرهنگ نیستند، بلکه هر دو ارتباط با منشأ وجود به معنی دقیق آفرینش‌اند. وجود چیزی است که ما را به آفریدن دعوت می‌کند تا بتوانیم آن را تجربه کنیم.»

ـ از متن کتاب

  • دسامبر 31 / 2019
  • ۰
ادبیات ایران, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی

شاملو به روایت خرمشاهی

شاملو به روایت خرمشاهی

شاملو به روایت خرمشاهی

به کوشش عارف خرمشاهی


این کتاب شامل ارزیابی و داوری‌های شش‌گانه دربارۀ شعر و هنر و شخصیت فرهنگی و جایگاه هنری شادروان احمد شاملو شاعر بزرگ معاصر و خالی از افراط و تفریط است. در این اثر شش مقاله آمده که مشتمل بر یک مصاحبۀ بلند و پنج مقاله است. مصاحبه را شاعر و شعرپژوه کوشای معاصر آقای مهدی مظفری ساوجی با مؤلف انجام داده است. پس از مصاحبه دو مقالۀ «حافظ شاملو» و «ابراهیم در آتش» از مقالات اصلی این کتاب است. دیگر مقالات هم دربارۀ شعر و مقام شاعری شاملوست. همچنین مقاله‌ای در ارزیابی «کتاب کوچه» است. در این مقالات، مقاله‌ای به شرح دیدار مؤلف با شاملو در آخرین روزهای پربار و پربرکت اوست.


نام کتاب خالی از طنز نیست. زیرا شادروان شاملو اولین شخصیتی است که کلمۀ «به روایت» را در «حافظ شیراز» ــ تصحیحش از دیوان حافظ ــ به‌کاربرده است.

  • سپتامبر 24 / 2019
  • ۱
ادبیات جهان, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی

سه گام بر نردبان نوشتار

سه گام بر نردبان نوشتار

سه گام بر نردبان نوشتار

ویرایش جدید

الن سیکسو

ترجمۀ ماهان تیرماهی


نوشتن همین کار پیچیده است، «این آموختن به مردن»، به عبارتی نکشتن، دانستن اینکه مرگی در کار است، نه انکار آن و نه گواهی بر آن … جرم ما نیست آنچه بدان می‌اندیشیم، این جرم با جرم و جرایم درج‌شده در جراید فرق دارد، این جرم همواره کمی بیشتر یا کمی کمتر رخ داده است.

ـ از متن کتاب


تنها کتابی که ارزش نوشتن دارد، کتابی است که جسارت یا قدرت نوشتنش را نداریم. کتابی که رنجمان می‌دهد (مایی که می‌نویسیم)، کتابی که ما را به لرزه می‌افکند، شرمسارمان می‌کند و خونمان را می‌ریزد. این نبردی‌ست علیه خودمان، علیه مؤلف؛ از ما دو یا یکی بایست شکست بخورد، یا بمیرد.

ـ از متن کتاب


فارماکان هم می‌میراند هم زنده می‌دارد. نجات همان‌جاست که خطر آن‌جاست. فقط با نوشتار است که از اقتدارِ همه‌جاگیر متنْ آزاد توان شد. نوشتن نبردی است علیه خودمان. متنْ متن یگانه‌ی جهان است ـ گورستان سوژه‌ها.
نوشتن خیانتِ من است به خودم. تنها این خیانت است که از عهده‌ی اقتدار برمی‌آید.

ـ مترجم

  • آگوست 26 / 2018
  • ۰
ادبیات ایران, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی, شعر, شعر کلاسیک فارسی

خاری سرگشته در بیابان

خاری سرگشته در بیابان

خاری سرگشته در بیابان

دیوان باباطاهر

تصحیح و مقدمه: عمران صلاحی

صلاحی به شیوه‌ای خاص و کاملاً تازه به معرفی باباطاهر و بازنگری در دوبیتی‌های به‌جامانده از او پرداخته است. می‌توان گفت که مطلب صلاحی آمیزه‌ای است از طنز و تحقیق.

شعر رسمی در مجلس ادبیات فارسی، نماینده‌های زیادی دارد، اما شعر محلی فقط یک نماینده دارد و آن هم باباطاهر عریان است … هم کهنه‌پردازی چون وحید دستگردی به باباطاهر توجه دارد و هم نوپردازی چون احمد شاملو.

عمران صلاحی

پایه و اساس ترانه‌ها روی عشق و دلباختگی نهاده شده و احساسات و تخیلات سادۀ روستاییان ایرانی به‌طور خیلی صریح و بی‌باکانه در آنها اظهار شده و این اندیشه‌های دل است که به‌صورت ترانه سروده شده و احساسات جان و روان است که به شکل این نغمات آشکار گشته است.

نقل قولِ دونالد ویلبر

معرفی کتاب “خاری سرگشته در بیابان” در خبرگزاری کتاب ایران “ایبنا”:

«خاری سرگشته در بیابان» عمران صلاحی برای اولین بار منتشر شد

انتشارات ناهید کتاب چاپ نشده مرحوم عمران صلاحی با عنوان «خاری سرگشته در بیابان» که تصحیح و مقدمه صلاحی بر دیوان باباطاهر است را برای اولین‌بار منتشر کرد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب جدیدی از عمران صالحی با عنوان «خاری سرگشته در بیابان» از سوی انتشارات ناهید منتشر شد. این کتاب در واقع دیوان باباطاهر است که عمران صلاحی آن را تصحیح کرده و مقدمه‌ای بر آن نوشته است. در مقدمه ناشر بر این کتاب آمده است: «انتشار دیوان باباطاهر با مقدمه و تصحیح عمران صلاحی تا حد زیادی توامان شوق‌انگیز، حسرت‌بار و پرسش‌آفرین است. دلیل  شوق‌انگیزی آن، این است که با گذشت قریب به دوازده سال از درگذشت نابهنگام و تاسف‌انگیز عمران عزیز، متن نخوانده‌ای از او در دسترس مخاطبان و علاقه‌مندان آثارش  قرار می‌گیرد. صلاحی در این مقدمه، به شیوه‌ای خاص و کاملا تازه به معرفی باباطاهر و بازنگری در دوبیتی‌های به‌جا‌مانده از‌ او پرداخته است. می‌توان گفت که مقدمه، آمیزه‌ای است از طنز و تحقیق. افسانه‌های غلوآمیز متون عرفانی، محملی شده‌اند تا صلاحی با زبان شوخ و شنگ و گاه نیش‌دار تصویر و تصور پیشینیان از شاعر این دوبیتی‌ها را نخست نقل و سپس نقد کند. ضمن خواندن روایات متون کهن از زندگی و سلوک باباطاهر، درمی‌یابیم که صلاحی در این باره به پژوهش مفصلی دست زده است. از نظر راوندی در راحه‌الصدور گرفته تا اهمیت دوبیتی‌های باباطاهر از منظر احمد شاملو جملگی در این مقاله فشرده و جامع گرد آمده‌اند. اما لحن طنزآمیز صلاحی از این هم فراتر می‌رود. او با مهارتی درخور یکی از سرآمدان طنز معاصر ضمن نقل نحوه تصحیح و نسخه‌شناسی دوبیتی‌ها، روش مطالعه و پیشینه تحقیق در این عرصه را با زبانی کنایی بررسی و تحلیل کرده است. در بخشی از مقدمه کتاب آمده است: «واقعیت آن است که عمران بس زود از بین ما رفت و هنوز گفتنی‌ها داشت. تجربه، مهارت و حسن ذوقش اگر نه بی‌بدیل، بی‌نظیر بود و در زمینه زبان مستقل تسلط به متن در زمره انگشت‌شمار طنزآوران تراز اول زبان فارسی به شمار می‌آید. اقتضای زمان و مسائلی که عمران از آن و در آن می‌نوشت، خندیدن را به کاری صعب بدل می‌کرد. با این همه چنانچه اهل فن و محققان طنزپژوهی اذعان می‌کنند، صلاحی ما به خوبی از پس این کارستان برآمده است. خاصه اینکه فعالیت صلاحی در شعر و نثر، تالیف و تحقیق، مطبوعات و کتاب از وسعت و شگفتی برخوردار بود.»

  • فوریه 18 / 2018
  • ۰
ادبیات جهان, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی, تاریخ ، فلسفه ، سیاست, زندگی‌نامه، خاطرات

جورج اورول

کتاب جورج اورول، نوشته‌ی ریموند ویلیامز، ترجمه‌ی شیرزاد غضنفری

جورج اورول

ریموند ویلیامز

ترجمۀ شیرزاد غضنفری

انگلستان، انگلستان چه کسی؟ انگلستان اریک آرتور بلرِ متولدشده در امپراتوری طبقه بالادست، یا انگلستان جورج اوروِل جاده‌ای به‌سوی اسکله ویگان؟ برای اورول‌شدن، بلر به‌عمد خودش را در معرض فقر و فلاکت انگلستان صنعتی قرار دارد، با ثبت تجربه‌اش، «ادبیات» ما را «به طرز چشمگیری بسط» داد، بسطی که پرسش‌های بنیادی دربارۀ هویت مؤلف در ارتباط با خودش، جامعه‌اش و شکل‌های ادبی که به کار برده مطرح کرد.پرسش‌های جدید زمانی سر بلند می‌کنند که مسیر به‌سوی کاتالونیا و فقر سیاسی جنگ داخلی اسپانیا پیش رفت. طی این سفر، ریموند ویلیامز نشان می‌دهد که اورول بیشتر به سمت چپ سفر کرد، نه (آن‌گونه که عموماً تصور می‌شود) در جهت مخالف، مزرعه حیوانات و نوزده هشتادوچهار مایۀ آرامش را برای راست فراهم نمی‌کند، گرچه این مایه آرامش غالباً فراهم بوده است.
اورولِ ریموند ویلیامز نمونه‌ای برجسته از تغییراتی است که در مطالعات ادبی سال‌های اخیر روی داده است. تغییراتی که ویلیامز خود برای پدیدآوردن آن‌ها تلاش زیادی کرده است. او دانشیار ادبیات نمایشی در دانشگاه کمبریج، و مؤلف فرهنگ و جامعه، انقلاب بلندمدت، ارتباطات، ادبیات نمایشی روی صحنه و تراژدی مدرن است. او دو رمان مرز کشور و نسل دوم را نوشته، و مانیفست روز مه ۱۹۶۸ را ویرایش کرده است.

***

نویسنده‌ای داریم که پیوسته همه‌فن‌حریفی بود که در مسیر بهنجار رودست نداشت: افسر پلیس سلطنتی، مقیم نوانخانه، شبه نظامی انقلابی، روشنفکر از طبقه‌بریده، نویسنده طبقه متوسط انگلیسی. و نقطۀ قوت کارش این است که در توان کناره‌گیری‌اش او به طرزاستثنایی پذیرای هر تجربۀ جدیدی بود که پیش می‌آمد. انواع مختلف زندگی از جانب او با فقط آزمونی اندک ناشی از هویتی تثبیت‌شده‌تر، و سبکی که او آن را شکل داد، جریان یافت _ سادگی‌ای سنجیده، «آزادگذاشتن مفهوم در انتخاب واژه» _ نشان می‌دهد که در همان حال که همواره با جدیت سفر می‌کرد، سفرش همواره سبکبار بود. این کیفیت می‌تواند در ارتباط با تمایل‌اش به پشت‌کردن به نگرش‌ها و تجربه‌های نخستینش و نوشتن دربارۀ آن‌ها _ یا درباره دیگران در حال حاضر به وسیلۀ آن‌ها _ با تحقیر یا عصبانیت باشد، انگار که آن‌ها اشخاصی دیگر، چیزی منفک‌شده بودند. با‌این‌همه در دوره‌ای از تحرک استثنایی، این امر عناصری مثبت به همان اندازۀ عناصر منفی دارد. اورول، دقیقاً، به‌سبب استعدادش در تحرک بی‌وقفه، متوالی و جدیت در مسئولیت‌پذیری، موفق شد، همراه و دوشادوش با گروه‌های متفاوتی از آدم‌ها، رابطۀ تنگاتنگی با آن‌ها برقرار کند. چنان در آن غرق می‌شود که به طرز استثنایی نافذ است، و نوع نوشتنش آن را برای خواننده [چنان] آسان می‌سازد که باور کند [ماجرا] برای خودش نیز در حال رخ‌دادن است. غیاب پیوندها غیاب موانع نیز هست.


شیرزاد غضنفری در گفت‌وگو با ایبنا:

جورج اورول معروف است اما شخصیت او شناخته شده نیست

تاریخ انتشار : دوشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۲۸

شیرزاد غضنفری مترجم کتاب «جورج اورول» در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره این کتاب گفت: به نظر من اورول در جهان شخص معروفی است اما شخصیت او چندان شناخته شده نیست و کسی آن چنان با دیدگاه‌ها و اندیشه‌های او آشنایی ندارد. این کتاب صرف مشخص کردن شکل‌گیری شخصیت اورول و دیدگاه‌های شخصی‌اش انگاشته شده است.

غضنفری درباره اینکه کدام بخش از زندگی اورول جذاب‌ترین فصل حیات اوست توضیح داد: نمی‌توانم بگویم جذاب‌ترین بخش کتاب کدام است. به طور قطع در زندگی هر شخصی فصل‌های کسالت‌باری هم وجود دارد و طی این زمان شخص موردنظر برای قسمت‌های بعدی زندگی خود آماده می‌شود.

این مترجم درباره مخاطبان این اثر گفت: به نظر من مخاطبان این کتاب تمام کسانی هستند که آثار اورول را خوانده‌اند. به هر حال هر خواننده پس از خواندن هر کتابی درباره خود نویسنده هم قضاوت‌هایی می‌کند و در برخی مسائل به هم‌ذات‌پنداری هم می‌رسد. با خواندن این کتاب خوانندگان می‌توانند به درک بهتری از آثار جورج اورول برسند.

کتاب «جورج اورول» به بررسی زندگی شخصی و اندیشه‌های جورج اورول می‌پردازد و در هفت بخش تنظیم شده است. فصل‌های «از بلر به اورول»، «انگلستان، انگلستان چه کسی؟»، «نویسندگی»، «مشاهدات و تخیلات»،« سیاست»، «فرافکنی‌ها» و «پیوستگی‌ها» از بخش‌های اصلی کتاب هستند و دو فصل هم در انتهای کتاب درباره کتاب‌هایی که درمورد اورول نوشته شده و همچنین مقاله‌ای درباره اورول که به قلم نویسنده این کتاب یعنی ریموند ویلیامز در کتاب «فرهنگ و جامعه» به چاپ رسیده است، وجود دارد.

ریموند ویلیامز دانشیار ادبیات نمایشی در دانشگاه کمبریج و مولف فرهنگ و جامعه،‌ انقلاب بلندمدت،‌ ارتباطات، ادبیات نمایشی روی صحنه و تراژدی مدرن است. از او تا به حال دو رمان «مرز کشور» و « نسل دوم» منتشر شده است. این کتاب به خوانندگان آثار اورول کمک می‌کند تا از طریق آشنایی با زندگی‌نامه نویسنده بتوانند بفهمند که اورول نوشته‌های خود را تحت چه شرایط تاریخی و چه روحیاتی به رشته تحریر درآورده است.

  • آگوست 04 / 2010
  • دیدگاه‌ها برای دستور زبان فارسی (پنج استاد) بسته هستند
ادبیات ایران, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی

دستور زبان فارسی (پنج استاد)

کتاب دستور زبان فارسی (پنج استاد) | به اهتمام جهانگیر منصور

دستور زبان فارسی (پنج استاد)

به اهتمام جهانگیر منصور

زبان فارسی بر سه قسم است: فارسی باستانی ( فرس قدیم )، فارسی دری، فارسی پهلوی. فارسی باستانی زبانی بوده است که در دورۀ سلطنت سلسلۀ هخامنشی در کشور پارس که پایتخت آن، شهر معروف استخر بوده بدان تکلم می‌کرده‌اند و چو پادشاهان هخامنشی از کشور فارس برخاسته و تمام ابران را در تحت اختیار و اقتدار خویش درآورده‌اند زبان تمام مردم این کشور به زبان پارسی یا فارسی موسوم گردیده است .

پنج استاد: عبدالعظیم قریب – جلال همایی – رشید یاسمی – ملک الشعرای بهار – بدیع الزمان فروزانفر

  • آگوست 05 / 2010
  • دیدگاه‌ها برای ذهن و زبان حافظ بسته هستند
ادبیات ایران, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی

ذهن و زبان حافظ

کتاب ذهن و زبان حافظ | نوشته‌ی بهاءالدین خرمشاهی

ذهن و زبان حافظ

بهاءالدین خرمشاهی

فصول این کتاب از روی، و به آرزوی، همدلی با حافظ نوشته شده است. ادعای هم سخنی با حافظ ادعایی گزاف است، ولی آرزو یا احساس همدلی با او آرزویی محال نیست. چه حافظ حافظۀ ماست و در ذهن و زبان همۀ فارسی زبانان، تا همیشه ای که زبان فارسی و فرهنگ اسلامی ــ ایرانی پایدار است حضور دارد.

هفت فصل این کتاب هر یک در حد خود مستقل ولی با دیگری مرتبط است. بلاتشبیه، مانند ابیات غزل حافظ. عناوین این فصول بدین شرح است:
فصل اول: اسلوب هنری حافظ و قرآن
فصل دوم: میل حافظ به گناه
فصل سوم: حافظ و انکار معاد؟
فصل چهارم: اعجاز در ایهام
فصل پنجم: اختلاف قراآت
و دو فصل بعد به  انتقاد دو کتاب اختصاص دارد.

  • مه 27 / 2015
  • ۰
ادبیات جهان, ادبیات، نقد ادبی، زبان‌شناسی

پنج مصاحبهٔ پاریس ریویو

کتاب پنج مصاحبهٔ پاریس ریویو،

پنج مصاحبهٔ پاریس ریویو

گفتگو با: کارلوس فوئنتس، دیوید ممت، چینوآ آچبه، امبرتو اکو، کازوئو ایشیگورو

گزینش و ترجمه: نیلوفر معتمد

پاریس ریویو یکی از معتبرترین نشریات ادبی آمریکا و جهان است که نخستین شماره‌اش بهار ۱۹۵۳ در نیویورک منتشر شد. بسیاری از نویسندگان و شاعران برجستهٔ جهان آثارشان را در این فصل‌نامه منتشر کرده‌اند. با این حال، آن‌چه این نشریه را نسبت به سایر مجله‌های ادبی پرآوازه‌تر ساخته، بخشی از آن با عنوان «هنر داستان» است که به گفت‌وگو با نویسندگان و شاعران برتر جهان اختصاص دارد. در این کتاب مصاحبه‌های این نشریه با کارلوس فوئنتس، دیوید ممت، چینوآ آچبه، امبرتو اکو، کازوئو ایشیگورو منتشر شده است.

در بخشی از مصاحبهٔ امبرتو اکو با این نشریه چنین می‌خوانیم:

«اگر منظورت از روشنفکر کسی است که فقط با سرش کار می‌کند و نه با دست‌هایش، در آن صورت کارمند بانک روشنفکر است و میکل آنژ نیست. این روزها با وجود کامپیوتر، دیگر همه روشنفکر هستند. بنابراین فکر نمی‌کنم هیچ ارتباطی با حرفهٔ فرد یا طبقهٔ اجتماعی‌اش داشته باشد. به نظر من هر کسی که با استفاده ازخلاقیت اش دانش نوینی خلق کند، روشنفکر است. کشاورزی که متوجه می‌شود از طریق پیوند جدیدی می‌تواند به گونهٔ نوینی از سیب دست پیدا کند در آن لحظه یک فعالیت روشنفکرانه انجام داده. در حالی که استاد فلسفه‌ای که تمام عمرش به تکرار سخنرانی دربارهٔ هایدگر می‌پردازد، روشنفکر محسوب نمی‌شود. خلاقیت نقادانه – نقد آنچه انجام می‌دهیم، یا یافتن راه بهتری برای انجام آن – تنها نشانهٔ عملکرد روشنفکرانه است.»

لینک معرفی این کتاب در روزنامه شرق:

http://sharghdaily.ir/News/62614

برگه‌ها:12