بادی آرتیست
دلیلو نویسنده سرشناسی است که با این رمان کوتاه برای اولین‌بار به خوانندگان فارسی‌زبان معرفی می‌شود. شاهکار دلیلو «جهان زیرین» است، رمانی در هشتصد صفحه که نام عنوان بهترین رمان‌نویسان نیمه دوم قرن بیستم قرار داد. دلیلو عمدتاً به عنوان یک رمان‌نویس پست‌مدرن شناخته می‌شود که در آثارش به حضور و نقش وسایل پیشرفته ارتباطی، شیوه زیست انسان معاصر و تقابلش با تکنولوژی می‌پردازد.
اما «بادی آرتیست» که بعد از «جهان زیرین» منتشر شد، اثر متفاوتی در کارنامه او است. منتقدی خواندن فصل آغازین این کتاب را به جست‌وجوی چیزی در تاریک روشنای صبحگاهی اتاق آن هم پیش از نوشیدن یک فنجان قهوه تشبیه می‌کند. درآمیختن ذهنیت با توصیف جزئی‌پردازانه صبحانه خوردن ری روبلز و لارن خواننده‌یی را که به رئالیسم معمول نویسندگان امریکایی عادت کرده است با تردید مواجه می کند.
ساختار «بادی آرتیست» بی‌شباهت به هایکو نیست. فصول این رمان مثل جمله‌های کوتاه دوپهلویی است که در هم چفت نمی‌شوند و همیشه مرز باریک و خیال‌انگیز میان شان احساس می‌شود.
روز سفید مه‌آلودی‌ست و بزرگراه تا آسمان خشکیده بالا می‌رود. چهار باند شمالی دارد و تو در باند سوم می‌رانی و ماشین‌ها جلواند و پشت سر و دو طرف، اما نه خیلی زیاد و نه خیلی نزدیک. بالای سراشیبی که می‌رسی چیزی اتفاق می‌افتد و حالاست که دیگر ماشین‌ها بی‌عجله می‌روند. انگار خود به خود رانده می‌شوند. نرم با دنده خلاص بر روی آن سطح پایین می‌روند. همه‌چیز کند است و مه‌آلود و خشکیده و همۀ این‌ها حول انگار اتفاق می‌افتد. همۀ ماشین‌ها از جمله مال تو، انگار، بریده‌بریده حرکت می‌کنند، حضورشان را نشان می‌دهند یا خود را به رخ میکشند، و بزرگراه میان همهمۀ سفیدی امتداد می‌یابد.
بعد حس‌وحال عوض می‌شود. سروصدا و هیاهو و شلوغی پشت سراند و تو که درد سنگینی را روی قفسۀ سینه‌ات احساس می‌کنی دوباره به زندگی کشانده می‌شوی.
معرفی کتاب بادی آرتیست در روزنامه شرق:
روزنامه شرق شماره ۲۵۵۰، دوشنبه ۱۶ فروردین: احضار خاطرات، پارسا شهری
ادامه مطلب
