ازاین‌رو تا زمانی که تاریخ روان‌پزشکی «نازی‌زدایی» نشود دریافت موجهی از ماهیت حقیقی مسأله بیماری روانی وجود نخواهد داشت. «روان‌پزشکان معظم» درحکم رهبرانی معظم باید دیده شوند تا شافیانی معظم. آن‌ها برای همقطاران و حاکمان جامعه یار و برای دیوانگان و قربانیان جامعه بار بودند.
همهٔ ما می‌دانیم گناه نخستین یا «آغازین» چیست: «آگاهی به خیروشر».
اما نمی‌دانیم، یا خود را به فراموشی می‌زنیم که دومین گناه چیست: حرف‌زدن به آشکارگی!
