نظریهٔ عمومی فراموشی
نظریهٔ عمومی فراموشی
ژوزه ادوآردو آگوآلوسا
ترجمهٔ صابر مقدمی
ملهم از ماجرایی واقعی، رمانی شاعرانه و تکه‌تکه، شرح احوال زنی پرتغالی که در آستانهٔ استقلال آنگولا در ۱۹۷۵ خود را در چاردیوار آپارتمانش حبس می‌کند. راوی سوم شخص ضمن ایجاز به زندگی روزمرهٔ لوودو ویکا می‌پردازد که در بالکن منزلش کبوتران را صید می‌کند، بر بالکن سبزیجات می‌کارد و در آشپزخانه آتش‌بازی به‌راه می‌اندازد. رهایی آنگولا از استعمار پرتغال و ترس‌های قهرمان زن کتاب از فضاهای باز در فضای بدبینانه ناشی از اختناق سیاسی به موازات هم پیش می‌روند.
ــ گاردین
«تو می‌توانی دست به جیب نبری و شکمت را خوب سیر کنی. تو و دوستانت دهانتان را با کلمات بزرگ پر می‌کنید: عدالت اجتماعی، آزادی، انقلاب … و در این میان مردم نحیف و نحیف‌تر می‌شوند، به دام بیماری می‌افتند و بسیاری از آنان می‌میرند. شعار برای مردم غذا نمی‌شود. مردم به سبزی تازه و سوپ ماهی خوشمزه حداقل یک بار در هفته محتاجند. من با انقلابی موافقم که با آوردن مردم به پای سفره غذا شروع می‌شود.»
ــ از متن کتاب