لایه‌های تاریکی
خوانشی فلسفی از آلبوم لایه‌های تاریکی کیهان کلهر

امیرحسین خلیلی

… آنچه در لایه‌های تاریکی می‌شنویم سیری است از پراکندگی به تشکل. قطعاتی پراکنده که به تدریج فضایی ملودیک پیدا می‌کنند و در قطعهٔ آخر به وحدتی تمام و کمال دست پیدا می‌کنند. صدای آواز در قطعهٔ آخر، صدای یأس و همزمان صدای امید است. صدای کسی که در اعماق تاریکی همچنان در بند تاریکی است؛ یا شاید صدای کسی است که از پس تمام رنج‌هایی که متحمل شده‌ایم به گوش‌مان می‌رسد تا امیدوارمان کند شاید هنوز در جایی، نور امیدی وجود دارد.

… موسیقی خصلتی دوگانه دارد. موسیقی هم فضا خلق می‌کند و هم فضایی را که در آن به نمایش درمی‌آید یا اجرا می‌شود تحت تأثیر قرار می‌دهد: درست به مانند انقلاب‌ها.

ــ از متن کتاب